Roparun 2023
Wanneer je terug komt van het Roparun weekend, ga je dingen meer relativeren.
Je hebt kennissen, die in ene vrienden worden.
Je hebt vrienden, die blijken kennissen te zijn.
Je hebt een sportmaatje, en die betekent in ene meer.
Je hebt je familie, maar in ene heb je er ook een andere familie erbij, de Roparun familie.Dit gevoel is met geen pen te beschrijven, wat een rollercoaster.
Je wilt in de aanloop van dat weekend, meerdere malen de handdoek in de ring gooien.
Je gebruikt scheldwoorden, die je anders niet gebruikt. Maar dan kom je op de Coolsingel over de finish en dan sta je met je Roparun familie met kippenvel over je hele lijf.
Petra
Teamcaptain
Bijzonder…
Lieve Roparun-vrienden,
Wat is het bijzonder dat ik hier zit om dit te schrijven. Wat heb ik een bijzonder weekend meegemaakt. Het zou sowieso een bijzonder weekend worden, want ik was donderdag 25 mei in het Erasmus ziekenhuis voor een eventuele nierdonatie in verband met mijn schoonzoon. Die dag kreeg ik te horen dat ik de selectie in mag en ook ga, omdat ik tot nu toe een goede match ben. Dat speelt toch door je hoofd en is uiteindelijk ook voor een heel goed doel.
Wat was het bijzonder om onverwachts mee te kunnen doen met dit fantastische team. Gelijk al bijzonder om te zien hoe goed en professioneel de organisatie is. Thuis alles inpakken, geen idee wat ik allemaal nodig had. Vrijdagmiddag om 14:00 uur vertrekken we richting Enschede, een bijzonder moment. De sfeer zat er gelijk goed in, lekker in de file, maar dat maakte niets uit. Aangekomen op vliegbasis Twente stond onze bijzondere truck al klaar; een aantal teams en mensen van de organisatie kwamen de truck zelfs bekijken. Handen schudden, elkaar voor het eerst ontmoeten, ook dat was een bijzonder moment.
Alles werd klaargezet om te gaan gourmetten; zag Jaap schalen vol snijden met van alles en nog wat. Je zag meteen dat de sfeer er gelijk goed in zat; er werd gelachen, wijn gedronken, kortom het was bijzonder gezellig. Na het eten klaarmaken om naar het feest te gaan, ik dacht nog bijzonder zo vlak voor een sportevenement… Later snapte ik waarom het was, goed voor het teamgevoel! Lekker dansen, bierdrinken en lol maken, even ontspannen. Bij mij werkte dat prima; had toch al dagen een spannend onderbuikgevoel. Na het feest lekker slapen, nou dat lukte bijzonder goed, met dank aan de buren…
Afijn, het hoorde er allemaal bij; tijd om nog even na te denken wat mij te wachten stond, in je eentje in een tentje op vliegbasis Twente. 's Morgens met zijn allen ontbijten en daarna klaarmaken om te gaan kijken naar de start van de Roparun 2023. Het was al lekker druk en iedereen was bijzonder gespannen, niet zo gek bedenk ik me nu na mijn eerste Roparun… Mijn hele familie was aanwezig om mij te komen aanmoedigen; dat maakte het nog meer bijzonder. Er werd besloten dat ik mocht starten; ook weer bijzonder.
De start was echt heel bijzonder, de sfeer, het nummer van Vangelis, de polonaise op het meest gedraaide en gehoorde nummer van de Roparun, "De Engelen Bewaarder". Toen begreep ik dat dit wel een heel bijzonder evenement moest zijn. Richting de start aangemoedigd door alle teamleden en familie. Nog even dansen om de spanning wat weg te nemen… Daar ging ik dan, op weg naar een bijzonder weekend, geen idee wat me te wachten stond.
Iedereen aantikken, gejuich, geschreeuw, tranen, blijdschap, er ging veel door me heen. Carijn fietste voorop en Diana fietste achter mij; dat zou niet meer veranderen. Wat heb ik een respect voor jullie gekregen. Na twee kilometer zou ik overgenomen worden door Henk, Daniel of Angie; ook dit zou niet meer veranderen de aankomende twee dagen. Het werd Daniel, aangemoedigd door twee fantastische chauffeurs, Anja en Mirjam. Na Daniel kwam Angie, daarna Henk; wat hebben jullie het bijzonder fantastisch gedaan, want wat is het zwaar om te doen….
Zo gingen we ongeveer 50 km door Nederland, langs mooie plaatsen, prachtige omgevingen, bijzondere doorkomsten, kortom te veel om op te noemen. Het is een samenspel van kwaliteiten, humor, doorzettingsvermogen om samen dit bijzondere uitdagende evenement tot een goed einde te brengen. De eerste shift ging prima, mooie snelheid, weinig problemen, op naar het eerste wisselpunt.
Daar aangekomen stond team B klaar ons over te nemen; ook weer een bijzonder moment. Ook team B had er bijzonder veel zin in; wat zijn jullie een prachtig team. Daarna op weg naar het eerste basiskamp, Atletiekvereniging Liemers in Zevenaar. Je ritme zoeken; ik had geen idee hoe of wat ik nu ging doen. Bart, de CEO, en diverse collega’s van Hans Anders waren voor ons aan het koken; bijzonder goed geregeld allemaal. Complimenten voor het bijzonder lekkere eten; jullie weten niet hoe lekker dat smaakt na zo’n inspanning.
Dit werd het bijzondere ritme van het rustmoment: eten, slapen, douchen, massage, fysio, inpakken, aankleden en weer op weg met het busje naar het volgende wisselpunt. Fysio door Anne en massage door Tanja; top gedaan en echt heel belangrijk om fysiek in staat te blijven dit vol te houden. Eten, drinken en alles wat je verder nodig had werden geregeld door Erik, Jaap, Petra en andere collega’s van Hans Anders. Complimenten en bijzonder goed verzorgd.
Op naar de volgende shift om te kijken hoe we ervoor stonden. Ook dit ging bijzonder goed; team A zat lekker in de juiste flow. Wat mij het meeste is bijgebleven, zijn de doorkomsten in Dongen, Oud-Beijerland, Angeren, Halsteren, Boxtel, Drunen, Hulten, Etten-Leur, Roosendaal, Bergen op Zoom, Barendrecht en natuurlijk Rotterdam. Wat ik heel bijzonder vond, was vooral het enthousiasme van de mensen die ons aanmoedigden. Soms een vrouw alleen met een fluitje, of een stel dat samen midden in de nacht aan een statafel stond met een wijntje in de hand en maar klappen; echt heel bijzonder. Dan weer een grote groep die aardbeien, pannenkoeken en bananen aan het uitdelen waren; dat sleept ons als team er echt doorheen. Het werd zwaarder, pijntjes begonnen te komen, we kregen minder energie, maar altijd weer de goede en gezellige sfeer; dat maakte dat we doorgingen, opgeven was geen optie.
Een van de mooiste momenten die ik nooit zal vergeten, was het toilettasje van Diana. Ze was dit kwijt en het bleek blijkbaar heel belangrijk voor haar, iets met medicijnen. Zoeken, zoeken met meerdere mensen en wat doet Henk? Die pakt op zijn gemak zijn twee kisten en haalt zijn eigen toilettas tevoorschijn en vraagt aan Diana: "Is dit hem?" Haha, toen was het hek van de dam…
Jarig zijn op maandag 29 mei, dat was voor de start al heel bijzonder. We kwamen aan in Erp om 22:00 uur en na snel gegeten te hebben, ben ik gaan slapen. Toen de wekker ging, was ik jarig. Ik moest rustig doen, want Carijn sliep nog. Ik opende de deur en Rob zat daar pal achter de deur met zijn hand naar voren, gefeliciteerd; dit zegt iets over ons bijzondere team. De auto was versierd en er werd gezongen, maar Anja roept: "We moeten gaan, want team B is twintig minuten sneller dan verwacht." Dus daar gingen we weer. Aangekomen op het wisselpunt moesten we even wachten. Nu volgde er weer een bijzonder moment; mijn dochters, schoonzoon en wat vrienden stonden ineens voor mij om 02:00 uur midden in de nacht om mij te feliciteren. Ik was volledig van slag. Team B kwam aan en ik werd gefeliciteerd door iedereen. Kort, want we moesten door en team B wilden graag gaan rusten.
Het laatste stukje van 15 km was run-bike-run, pittig met veel wind, dus we kwamen moe maar voldaan aan op het basiskamp. Rust pakken en op naar het laatste wisselpunt in Oud-Beijerland, waar team B zou aansluiten om vervolgens met zijn allen de laatste 31 km run-bike-run naar Rotterdam te gaan. Team B was dichtbij en het was al druk; veel teams waren al onderweg naar Rotterdam. Team B kwam aan, wat een toppers ook, die moesten namelijk na een uur weer door voor de laatste 30 km. Weer een bijzonder moment. Ik had besloten om te trakteren voor mijn verjaardag; ik moest op een kist gaan staan en werd luid toegezongen. Carijn besloot dat dat 10 minuten moest duren.
Na een korte rustperiode gingen we op weg naar Rotterdam, voor het eerst met het hele team, run-bike-run en wat was de sfeer nog bijzonder goed. Doorkomst in Oud-Beijerland was echt heel erg mooi, druk en bijzonder. Het ging snel nu, de kilometers vlogen voorbij, Rotterdam kwam dichterbij. Vlak voor de Erasmusbrug gingen we allemaal lopen; je voelde dat het nu niet lang meer kon duren. Op de Erasmusbrug werd Dennis nog geïnterviewd door Roparun TV; dat was een emotioneel en bijzonder moment voor hem. Dit was de Roparun: emotie, blijdschap, inspanning en teamgevoel. Na de brug sloten de andere teamleden aan en gezamenlijk op naar de finish. Petra ging voorop in de polonaise, zo de finish over en op naar de medaille; ook weer een heel bijzonder moment. Felicitaties van mijn familie en vrienden, de emoties kwamen los, wat was ik bijzonder trots op iedereen die op dat moment aanwezig was.
Nog even een biertje pakken met zijn allen op de Coolsingel en op naar de busjes. Daar via de metro aangekomen, instappen en naar huis; nu was iedereen er wel bijzonder klaar mee. Aangekomen op Papland bij het hoofdkantoor van Hans Anders moesten we nog even uitpakken, opruimen, schoonmaken en onze spullen zoeken. Die waren al afgeleverd door onze fantastische teamleden van het basiskamp. Onder leiding van Ihsan werd alles verdeeld. Wat ben jij ook een topper! Afscheid nemen van iedereen, voelde bijzonder zwaar na deze drie dagen; we waren toch een familie geworden voor mijn gevoel. Thuisgebracht door Diana wachtte mij de laatste verrassing; de geweldige groep familie en vrienden met de bijnaam het Feestpaleis zaten thuis op mij te wachten, nog een bijzonder moment. Er werd een broodje kroket en frikandel voor mij klaargemaakt; daar had ik zo bijzonder veel zin in! Na al mijn verhalen verteld te hebben, ben ik moe maar voldaan naar bed gegaan; slapen…
Ik wil mijn team nog hartelijk bedanken voor dit bijzondere weekend. Anja, Mirjam, Henk, Daniel, Angie, Carijn en Diana, wat ben ik trots op jullie. Samen hebben we dit tot een goed einde gebracht, echt fantastisch, met veel klasse en respect.
Dan resteert nog een bijzondere boodschap.
Lieve Roparun vrienden, zonder uitzondering: enorm bedankt voor dit geweldige, enerverende, vermoeiende, gezellige, onbeschrijflijke, prachtige, inspannende, humorvolle, eigenaardige, emotionele, maar vooral bijzondere weekend en evenement. Het was voor mij een nieuwe levenservaring. Ik ben toch een klein beetje van jullie gaan houden en zal dit nooit vergeten. Tot volgend jaar!
Bert
Voetnoot: De niertransplantatie van Bert en zijn schoonzoon is inmiddels achter de rug. Dit is succesvol verlopen en beiden zijn inmiddels hersteld.
